Het mooie aan bruiloften is dat ze steeds evolueren. Niet enkel de mode verandert, maar tradities veranderen ook. Nog niet zo lang geleden was de huwelijkstraditie helemaal anders dan nu. Tegenwoordig wordt de zaal op voorhand vastgelegd, de smaken van de taart gekozen, urenlang getwijfeld over de openingsdans. Maar dat was niet altijd zo vanzelfsprekend. We vroegen aan zes zestigplussers hoe zij hun huwelijk vierden. Van het aanzoek tot de jurk, a trip down memory lane!
Over het aanzoek:
Jos (82): “Ik vroeg het eerst aan haar ouders, en dan pas aan haar. Het zat zo: ik kwam uit een arbeidersgezin, en zij kwam uit de middenklasse, dus haar ouders hadden liever dat ze trouwde met iemand uit een beter milieu. Daarom zeiden ze ‘nee’. Maar toen ze daar achter kwam heeft ze zo van haar oren gemaakt, dat haar ouders uiteindelijk instemden. En voilà, we zijn nog altijd samen!” (lacht)
Maria (71): “Ik trouwde vooral om thuis weg te zijn. Ik ben heel jong getrouwd, toen was ik nog maar net 18 geworden. Wij waren met acht kinderen thuis, en ik verlangde naar een eigen leven. Daar kwam nog eens bij dat ik een van de jongste was, dus ik moest altijd de afdankertjes van de rest dragen. Ik was blij toen ik mijn eigen leven kon beginnen, maar een jaar na ons huwelijk moest onze Julien al legerdienst doen. Toen heb ik afgezien!”
Over het feest:
Magda (78): “Vroeger was het allemaal meer ingetogen. Je trouwde, en dat was het dan. Van een feest was er niet echt sprake. Het gebeurde wel dat de familie na de trouw bij de bruid thuis kwam eten. Ik herinner mij nog dat ons ma toen alle meubels moest buiten zetten, omdat we te weinig plaats hadden!”
bron: Buzzfeed
Over de jurk:
Greta (72): “Mijn moeder had mijn jurk genaaid. Wij hadden maar weinig centjes thuis, dus ze verknipte de bruidsjurk van mijn oudste zus, die het jaar daarvoor was getrouwd. Ik weet zelfs niet meer hoe hij er uit zag, daar was ik veel te zenuwachtig voor! Daarna heb ik de jurk terug aan mijn moeder gegeven, zodat zij het kant weer kon gebruiken voor mijn jongste zus.”
Karel (70): “Dat weet ik niet meer, hoe die jurk er uit zag. Wit zeker?”
Over de openingsdans:
Pola (68) “In onze tijd werd dat niet gedaan, een openingsdans. Niemand deed dat, en niemand kende dat. Mijn kleindochter, die gaat binnenkort trouwen, en die is druk bezig met een liedje te kiezen. Maar toen ik trouwde werd er niet gedanst, op geen enkel huwelijk. Ik weet nog wel op welk nummer ik voor het eerst een trage heb gedanst, maar dat was niet met diene van ons!”(schatert)
Recente reacties